Word een vriend van

De special friends

In 1994 werd gestart met 10 special friends. Nu (2011) wonen er 30, verdeeld over drie huizen. De leeftijden van de special friends variëren van begin 20 tot ongeveer 70 jaar.
De ‘beperkingen’  variëren van een matige tot een lichte verstandelijke beperking. Sommigen hebben daarnaast ook andere kwetsbaarheden, zoals autisme, epilepsie of een psychiatrische aandoening.
De onderlinge sfeer tussen de special friends is leuk. Ze hebben interesse in elkaar en zijn  behulpzaam voor elkaar. Zoals in iedere gemeenschap zijn er wel eens korte strubbelingen, maar dit duurt nooit lang. Als het over is, is het over.

Sommige special friends hebben in de beginperiode in Sadhana Village moeite met het kunnen hanteren van hun emoties. Zeker als er sprake is van problemen als autisme of een psychiatrische aandoening. Bij de meeste special friends die we de afgelopen jaren hebben ontmoet, zien we van jaar tot jaar dat ze beter in hun vel komen te zitten, meer plezier hebben en opener worden in het contact.

In het bijzonder hebben we dit kunnen zien bij Yogesh. In januari 2008 ontmoetten we Yogesh voor het eerst. Hij was toen nog erg onzeker als gevolg van zijn autisme. Hij zocht heel vaak zijn kamer op en lag dan onder de deken. Eten bij de anderen liep vaak uit de hand omdat hij eten van de borden graaide of andere special friends greep.

Door een consequente positieve benadering en het blijven zoeken van het contact is het steeds beter gegaan. In december 2008 was Yogesh al veel meer tussen de andere special friends. Het at bij de anderen aan tafel en deed met activiteiten mee. Tijdens een muziek activiteit deed hij serieuze pogingen zijn muziekspel af te stemmen op anderen.
Tijdens ons bezoek in januari 2010 was hij helemaal losgekomen. Hij was vrolijk, maakte grapjes, hield andere special friends en deed volop mee met de tuinwerkzaamheden. Als je hem nu ziet, zou je niet denken dat er sprake is van autisme.

Jammer genoeg gaat het niet met iedereen altijd goed. Rani was een jonge vrouw waarmee het niet gelukt is haar een goede plek binnen Sadhana Village te geven. Ook bij Rani was er sprake van autisme en haar onzekerheid kon zich uiten in haren trekken, krabben, enzovoort. Voor Rani was het belangrijk dat er een stabiele begeleiding was en dat ontbrak. De vrijwilligers zijn over het algemene jonge mensen, zonder een gerichte beroepsopleiding en zonder ervaring in de zorg. Bovendien zijn er veel wisselingen. De vrijwilligers die in januari, toen Rani in Sadhana woonde, aanwezig waren, waren wel erg begaan met haar, maar ze waren ook angstig. Bovendien wisten niet hoe ze het contact met Rani konden maken.

Deze ervaring was mede de aanleiding om te kijken of we, door het werven van donaties, Sadhana Village in de gelegenheid kunnen stellen om een aantal locale mensen aan te nemen als co-worker en hen vanuit de stichting gentle teaching te trainen in het begeleiden van de special friends.